تعارض بین نقش « فرزندی و همسری» مهم ترین مشکل عقدکرده ها/طولانی شدن دوران عقد، از کارکرد این دوره می کاهد

منیره غلامی توکلی - "دوران عقد" برای دختر و پسر، یکی از خاطره سازترین و شیرین ترین مراحل ازدواج است. "عقدکردگی" که امروزه برخی از آن به عنوان "نامزدی" نام می برند، دوران "شناخت" زوج از یکدیگر است و همین مسئله، اهمیت این دوران را زیاد کرده است.
دوران عقد، برای زن و شوهرجوان این فرصت را فراهم می سازد تا شناخت اولیه خود از یکدیگر را تعمیق بخشیده و آمادگی روحی لازم را برای جدا شدن از خانواده و برعهده گرفتن مسئولیت زندگی مشترک کسب کنند.
از طرف دیگر این فرصت برای خانواده ها فراهم می شود تا امکانات و مقدمات اولیه زندگی مشترک را برای دختر و پسر خود مهیا کرده و زوج جوان هم در این "فرصت طلایی" یعنی، « بهره مندی از وجود همسر و کم بودن بارمسئولیت» دورانی شیرین و «شبیه سازی شده از زندگی پس از ازدواج» را تجربه کنند.

اما متآسفانه آمارها گویای بالا رفتن نرخ طلاق در دوران عقد از سال 1390 به بعد است به طوری که وقوع 30درصد طلاق ها در این دوران اتفاق می افتد آن هم در شرایطی که دختر و پسر بیش از چندین ماه یا حتی سال با هم آشنا بوده اند!.
پای صحبت زوج های عقدکرده ی متقاضی طلاق که می نشینی هر کدام دیگری را مقصر می داند و این اتهامات که « او دیگر مثل سایق نیست، تمام مدت نقش بازی کرده بود»؛ یا « روی دیگر شخصیت خود را بعد از عقد نشان داد»؛ یا « رفتارها و خواسته هایی دارد که ناقض گفته های قبل از عقد است»؛ یا « شباهتی که مرد یا زن رویاهای من ندارد»؛ یا « والدینش در زندگی ما دخالت دارند »..
نکته مهمی که این روزها آبی بر آسیاب طلاق های دوران عقد می ریزد، طولانی شدن این دوران است به طوری که دوران عقد برخی از زوج های جوان مخصوصا دانشجویان به بیش از 5 سال می کشد!.
زینب اسدی روانشناس در گفت وگو با خبرنگار طنین یاس با بیان اینکه هر یک از مراحل قبل از ازدواج، محدوده زمانی مشخصی دارد و اگر بیش از آن طولانی شود آسیب هایی را به دنبال خواهد داشت، گفت: برای مثال زمان آشنایی دختر و پسر یا " نامزدی" نباید کمتر از سه ماه و بیشتر از شش ماه طول بکشد و همینطور دوران عقد حداقل باید شش تا یک سال و حداکثر یک سال و نیم به پایان برسد.
وی در ادامه کارکرد دوران عقد را "تعمیق شناخت" پسر و دختر از یکدیگر و تعامل با خانواده ها برشمرد و افزود: طولانی کردن دوران عقد برای محکم کاری! یعنی بیشتر شدن شناخت دختر و پسر از یکدیگر اشتباهی است که از سوی زوج یا خانواده های آنها صورت می گیرد، چرا که اگر این شناخت روی اصول خود پیش برود کارکرد واقعی و مثبت خواهد داشت.
این روانشناس ادامه داد: مهم ترین آسیب های دوران عقد طولانی، کم شدن جاذبه های زوج برای یکدیگر، از بین رفتن حریم ها، فروکش کردن هیجانات برای آغاز زندگی مشترک، بلاتکلیفی بین دو نقش « فرزند بودن و همسر بودن» یا « در عین تأهل با خانواده خود زندگی کردن» و در نهایت « افزایش فشارهای روانی» بر اثر قوانین کنترل کننده افراطی و سختگیرانه است.
یکی از نکاتی که باعث می شود دوران عقد، دورانی شیرین و خاطرانگیز یا دورانی تلخ و پر از خاطرات بد باشد، نوع سپری شدن این دوران با توجه به فرهنگ و خرده فرهنگ خانواده های دختر و پسر است. در برخی از خانواده ها زوج عقدکرده به شدت تحت قوانین افراطی و سختگیرانه برای دیدار و خلوت هستند و در برخی موارد، منزل دختر محدودیت مکانی برای پذیرایی از داماد و ایجاد خلوت با همسر را دارد در این صورت است که دوران عقد رنج آور می شود.
برخی از زوج های متقاضی طلاق دم از دخالت ها و مقایسه های بی جا خانواده همسرشان با پایان یافتن مراسم عقد می گویند: مانند، مقایسه رفتارهای داماد و عروس با خانواده، مقایسه رفتارهای زن و شوهر با زن و شوهرهای جوان دیگر، مقایسه مراسم های گرفته شده و... . هرچه بر مدت عقد افزوده می شود، دایره و مصداق این مقایسه ها بیشتر و زمینه برای اختلافات، فراهم تر خواهد شد.
اسدی مشاور خانواده به وجود دو نگاه متفاوت به زوج های عقد کرده در خانواده ها اشاره کرد و گفت: در برخی از خانواده ها حریم ها بسیار بسته است به طوری که داماد برای رفت و آمد با خانواده عروس، راحت نیست و همین مسئله باعث بروز دلسردی، دلزدگی، یأس و ناامیدی در داماد و خانواده داماد نسبت به این ازدواج می شود! به طوری که آغاز بسیاری از اختلافات بر سر همین موضوعات است که یا دوران عقد به دوران تلخ همراه با کشمکش زیاد و خاطراتی عذاب آور تبدیل می کند یا منجر به طلاق می شود.
وی دسته دوم خانواده ها را دارای نگاهی مدرن دانست و افزود: این خانواده ها فضا را طوری برای زوج عقدکرده فراهم می کنند که گویی زندگی مشترک را آغاز کرده اند؛ اما بصورت غیرمستقل !و شکست شدن برخی از حریم ها، کم شدن جاذبه های زن و شوهر برای هم، کم شدن هیجان تشکیل زندگی مشترک از سوی مرد و .. از آسیب های این نوع گذراندن دوران عقد است.
این روانشناس، بهترین نوع گذران دوران عقد را راه رفتن در مسیر تعادل دانست و افزود: در این نوع؛ ارتباطات دختر و پسر باهم، ارتباط دختر و پسر با خانواده یکدیگر، ارتباط عاطفی زوج جوان و آشنایی هایی جنسی آنها با هم کنترل شده و منطقی است.
حال سؤال اینجاست که زوج جوان از چه طریقی می توانند آموزش ها و مهارت های کافی برای پشت سر گذاشتن دوران عقدی زیبا و شیرین همراه با خاطراتی خوش را کسب کنند؟
همانطور که شرکت در چند جلسه مشاوره در دوران خواستگاری بسیار مهم است، بعد از عقد و قبل از آغاز زندگی مشترک نیز، مشاوره گرفتن از کارشناسان و مشاوران خانواده برای گذران دوران عقد به نحوی که زوج به همه کارکردهای آن دست پیدا کننده نیز دارای اهمیت بسیاری است. چرا که بسیاری از دختران و پسران درباره میزان رابطه عاطفی و جنسی با همسرشان، میزان تعامل با خانواده هسمرشان و.. مهارت و اطلاعات درست ندارند و بر پایه تجربیات اکثرا شکست خورده شخصی افراد غیرکارشناس عمل می کنند!.

انتهای پیام/*